Met een gevoel van onbegrip stapte ik met mijn vriendinnen de metro in. Waarom zou iemand zijn lichaam willen tonen op een tentoonstelling zoals deze? Willen die mensen echt na hun dood naakt in een expositie belanden? We kozen bij de ingang voor de audiotour, dit betekende dat we nog meer informatie kregen over de lichaamsdelen die werden getoond, joepie.
Eenmaal binnen kwamen de ‘bodies’ erg ongeloofwaardig op mij over. Het leken wel barbies zonder huid, zo plastic zag het er allemaal eruit. Zoveel meer hadden wij verwacht van deze commerciële tentoonstelling. Het is dat de crew erbij vertelde dat alle onderdelen echt waren en ook echt afkomstig van dode mensen anders had ík het in ieder geval niet geloofd. Bovendien waren sommige poses uiterst bijzonder. Zo waren er twee koppels die innig de liefde bedreven. Waarbij alle edele delen goed te bezichtigen waren, beetje vreemd.
Een beeld van zwarte longen, de het ongezonde stel, en de heldere witte longen greep mij totaal niet aan. Ik kreeg bijna trek in een sigaretje. Wist je dat je na vijf jaar stoppen met roken alweer evenveel kans op hart- en vaatziekten hebt als een gewoon gezond nooit-rokend mens? Jeetje, dat brengt mij aan het twijfelen. Zo verwoestend is roken dus niet voor je lichaam en het is nooit te laat om te stoppen.
Het enige wat wel zwaar indrukwekkend was, was een hoofd van een dikke man, doormidden gesneden. Je kon in zijn hersenen kijken en zien hoe alles er daarbinnen uitziet. Echt super raar. Toen realiseerde ik me toch even dat het om echte mensen gaat. Ik vroeg me ineens af wie deze man was en of hij bereikt had in zijn leven wat hij graag wilde. De man zag er namelijk niet erg oud uit. Oeh, filosofisch zeg.
Een berichtje in het gastenboek natuurlijk met de tekst: wat ontzettend interessant, groetjes van ons. Beetje gelogen misschien want het viel (letterlijk) vies tegen. Bij de uitgang kreeg iedereen de mogelijkheid een aanmeldingsformulier in te vullen, voor het geval dat je jezelf na de dood ter beschikking wilt stellen aan Bodies. Nou, nee ik moet er niet aan denken om mijn lichaamsdelen waar ik mijn hele leven puur zuinig op ben geweest in een vitrine te gooien.
Misschien ben ik veel te nuchter voor dit soort wetenschappelijke dingen. Natuurlijk zie ik er ook zo uit, dat weet ik diep vanbinnen wel. Toch vind ik het moeilijk om dit te accepteren en sta er liever niet lang bij stil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten